Ey
gönül…
İçindeki
doldurulmaz boşluğun kenarında dolaşıp durma… Uçurum olur oralar sana… Her defasında
takılıp düşersin… Yaralarını sarmaya ilaç da bulamazsın…
Sen
en iyisi o boşluğa sığınmayı öğren…
Kabul
et, o boşluk asla dolmayacak ve sen orada yaşamak zorundasın… Ne görmezden
gelebilirsin ne de yok sayabilirsin…
Düzlüklere
alışmış benliğine söz geçir artık, savaşmasın… İsyan etmek işe yaramaz…
Sessizce
sarıl o boşluğa…
Unutma, senin huzurun artık dipsiz
bir kuyuda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder